Joxe Azurmendiren ebidentziak: trantsizioaren mitologia

Laburpena

Azurmendiren ebidentzia pertsonal eta familiarretatik abiaturik —esaterako, bi osaba tropa nafarrek fusilatuak, eta aita txiripaz libratua jauntxo karlista bati esker—, eta haiek egungo euskal gazte globalizatu eta digitalizatuei helarazteko zailtasunak aipatzetik, Espainiako nazio-estatuaren sorrera batere ez-arrazional eta liberalera igarotzen gara, haren sorreraren mitologia azaleratuz, eta bereziki zentratuz azken berrehun urtean zein zaila izan den galego, katalan eta euskaldunontzat galego, katalan eta euskaldun izaten jarraitzea, espainiar estatua gaztelau nazio bakarrean gorpuztuz joan delako, eta jarraitzen duelako benetako plurinazionaltasuna, hots, planteamendu konfederala baztertzen. Zentralismo horren aurrean, estatu horrekiko ez-dependentzia proposatzen du Azurmendik, azken erremedio moduan; ez, berez, independentzia ezinbestekoa delako, baina, bai, gure kasuan, Frantzia eta Espainia jakobinoen erdian, zatiturik, bizirik irauteko eta garatzeko nahitaezkoa delako.